وجوه هنری هر مراسم آئینی در میزان تاثیر، گستره و ماندگاری آن تعیین کننده است.یکی از آن ملودی ها و ریتم های پرهیجان و ماندگار در مراسم شبِ عاشورا، نوحه ای است قدیمی و کوتاه اما پرهیجان با ترجیع «مکن ای صبح طلوع» که دستجات عزادار در کثیری از مناطق ایران همچنان تکرار می کنند بی آنکه این تکرارِ سالیان، از تاثیر آن بر عواطف و ذوق ارادت ما بکاهد.
خیلی ها بر این باورند که عمر تعزیه به سرآمده و زمان و تغییرات دائمی و پرسرعت پدیده ها و بازآفرینی مدام باورها و مفاهیم، آن را محتوم و محکوم کرده است به زوال. اما برخی دیگر معتقدند که تعزیه نیز مانند هرگونه نمایشی دیگر، برای پویایی و تحرک، نیاز به نوآوری و تغییراتی دارد.
شبیه خوانی مهم ترین و رادیکال ترین گونه نمایشی در بین گونه های نمایش های ایرانی است و بواسطه موضوع و محتوای آیینی و مذهبی خود، همواره مورد استقبال و توجه مردم بوده است. نمایشی که فرم و شیوه اجرایی آن، چنان با درون مایه اش گره خورده که بیش از چند قرن تماشاگر ایرانی را با خود همراه کرده است.
آنچه که به عنوان نکته مهم در این ماه مطرح می شود این است که قیام امام حسین یک حرکت سیاسی در لوای رسیدن به حقیقت و منع خشونت است. بنابراین نباید عزاداری در این ماه را به سمت جناحی شدن از نوع امروزی و تریبونی برای تضعیف رقیب سوق داد.
خبر گزاری جمهوری اسلامی پست الکترونیک : article@irna.ir© کلیه حقوق این سایت متعلق به خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران بوده و استفاده از مطالب با ذکر منبع آزاد است.